در مدرسه‌ی رمضان آموختم؛ پیام اخلاقی-اصلاحی رمضان

 در حدیث صحیح آمده است که ابوهریره از رسول خدا نقل کرده است که ایشان فرمودند: «مَنْ لَمْ یَدَعْ قَوْلَ الزُّورِ وَالْعَمَلَ بِهِ فَلَیْسَ لِلَّهِ حَاجَةٌ فِی أَنْ یَدَعَ طَعَامَهُ وَشَرَابَهُ» (رواه البخاری)هرکس که سخن دروغ و عمل به آن را ترک ننماید خداوند نیازی ندارد که او از خوردن و نوشیدن پرهیز کند.

این حدیث به وضوح بیان می‌دارد که خروجی اصلی روزه علاوه بر نیل به رضوان الهی چیزی نیست جز دوری از اخلاق ناپسند و تازه روزه‌ای که خروجی آن دوری از دروغ و دروغ‌پردازی نباشد مورد قبول خداوند نیست.

عن أبي هُريرةَ رَضِيَ اللهُ عنه أنَّ النَّبيَّ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم قال: وإذا كان يومُ صَومِ أحَدِكم فلا يَرفُثْ، ولا يصخَبْ، فإن سابَّهَ أحدٌ، أو قاتَلَه؛ فلْيقُلْ: إنِّي امرؤٌ صائِمٌ.(هرگاه روزی یکی از شما روزه‌دار بود؛ کار زشت نکند، صدا بلند نکند و اگر کسی به وی دشنام داد یا با او دعوا کرد، در جواب بگوید: من روزه‌ام).

روزه‌دار گرامی، آیا قبول داری که پس از هر خریدی که انجام می‌دهی پیامکی برایت می‌آید که این مقدار از حسابت کم شد؟!

اکنون از تو می‌خواهم فرض کنی هر بار که ما به کسی ستمی می‌کنیم، از ما تجاوزی صورت می‌پذیرد، از شخصی بدگویی می‌کنیم، به فلانی کینه یا حسادت می‌ورزیم، سخن چینی می‌کنیم، با کسی قهر می‌کنیم، استبداد به خرج می‌دهیم، بر شخصی بهتان و افترا و دروغ می‌بندیم پیامک‌هایی برایمان ارسال شود مبنی بر اینکه با هر یک از این اعمال از کارهای شایسته‌ات کاسته شد!

آیا پس از آن به خود اجازه می‌دهیم به کسی ظلم کنیم و دیگر  کارهای زشت یادشده را انجام دهیم؟!

آنچه مشکل را بغرنجتر نموده این است که- در این بخش- اگر چه بدون اطلاع ما از حسابمان کم می‌شود ولی در روز تغابن همه حساب‌ها و هزینه‌های ما برملا می‌شود!

بیاییم از روزه درس اخلاق و رفتار بیاموزیم، یاد بگیریم که خود را اصلاح کنیم و پیامبر آسا در سایه بندگی به اصلاح زندگیمان بپردازیم که در درجه اول با اخلاق والا می‌توانیم در دل مردم جای گیریم و عامل هدایتشان شویم.

خداوند از اخلاق عظیم پیامبرش که در اثر عبودیت بدان دست یافته به عنوان وسیله‌ای موثر در جهت تبلیغ رسالت یاد می‌کند.

ام المومنین خدیجه نیز برای دلجویی از پیامبر که با نگرانی از غار حراء برگشته بود از اخلاق و رفتار فردی و اجتماعی اش به عنوان گارانتی عدم دلهره او یاد می‌کند.

خروجی همه‌ی عبادات عبارت است از اخلاق و رفتار اجتماعی و برخوردی متفاوت که شخص عابد باید با پیرامون داشته باشد، برای مثال اگر دقت کنیم نماز  به تعبیر قرآن به دوری صاحبش از « فحشا و منکر» می‌انجامد و دستاورد روزه دار علاوه بر تمرین اخلاقمداری، تقوای الهی است.

سیرهی نبوی و بزرگان دین بیانگر ارتباط محکم بندگی و زندگی آنان است، به تعبیر دیگر سبک زندگی آنان از رسم بندگی و عبودیتشان سرچشمه می‌گیرد.

امیدوارم مسلمانان با ادغام اخلاق و عبادت و دین و زندگی به مسجد و بازار، شادی و ماتم، جنگ و آشتی و بخش علنی و پنهان زندگیشان صبغه‌ای الهی ببخشند