جدیدترین نظرها

از این که افراد و دولت ها و یا ملتها عمل خلاف اخلاق و عقلانیت انجام می دهند نمی توان به اخلاقی یا عقلانی بودن قطع ید یا اعدام رسید.این ها خلط مبحث هستند.

دزدی دولت ها و ستم بر ملت ها بیشتر یک بیماری سیستمی است.بیماری های سیستمی را نمی توان با مجازات های شخصی حل کرد.چنین منظری خلط مبحث است زیرا بیماری سیستمی را به اشخاص فرو می کاهد.کل از اجزا تشکیل شده است اما مجموعه ی اجزا به تنهایی یک کل را نمیسازند.سیستم اجتماعی و سیاسی صرفا مجموعه ای از افراد نیست که بتوان با حذف افراد یا اجزاء نامطلوب عمل سیستم را به وضعیت مطلوب بازگرداند.عوامل مختلفی در بیماری و بدکارکردی سیستم دخیلند که حذف چند نفر به عنوان مثلا دزد مشکل را حل نمیکند.این نگارنده با برخورد با متخلفان مخالفتی ندارد اما معتقدم ارتباط دادن ستم بر ملت ها و لزوم برخورد با دزدان و ستمکاران با آیات مربوط به سرقت و از این طریق درصدد موجه جلوه دادن قطع ید در زمانه ی حاضر ، دفاع و توجیه مطلوبی نیست و از مصادیق بد دفاع کردن است.

سخن نویسنده ی محترم منطقی و آرام شروع می شود اما گویا به یکبار عنان قلم از کف رها می شود و سیر منطقی نوشتار با احساسات بغض آلود جایگزین می شود.

توجه به این نکته مهم است که تاریخمند دانستن احکام به معنی غیرمعقول دانستن آنان نیست و این دو مقام باید از یکدیگر تفکیک شوند.

در موضوعی مثل برده داری معتقدید که اسلام اگرچه به صراحت به لغو برده داری امرنکرده اما درصدد زمینه سازی برای حذف آن بوده است.چرا در موضوعات دیگر از جمله مساله زنان به حذف تدریجی خشونت علیه زنان و یا اعطای برابری حقوقی به آنان معتقد نمی شوید؟تا چندی پیش بخش احکام برده داری موجود در کتب فقه و حدیث در مدارس و حوزه های دینی تدریس می شد.اما امروز می گویند که اسلام درصدد حذف برده داری بوده است اما واقعیت این اجازه را نمیداده است.یعنی در حیطه تشخیص امرالله معتقدند که شارع در صدد حذف برده داری بوده و آن را مطلوب نمی دانسته و لذا امر الهی بر لغو برده داری تاکید دارد اما در حیطه تطبیق امرالله چون واقعیت زندگی و جوامع اجازه نمی داده لذا حکم لغو برده داری به تاخیر افتاده تا موقعی که شرایط فراهم شد و امرالهی شرایط تحقق یافت و با واقعیت تطبیق یافت( البته مشیت الهی این بود که این امر توسط غیرمسلمانان تحقق یابد).چرا در مساله زنان و امثال آن(احکامی که مورد اعتراض روشنفکران یا سکولارهاست) قائل به این حذف تدریجی تبعیض ها و خشونت ها نیستید و در مقابل آن مقاومت می کنید؟چرا به این نتیجه نمی رسید که خداوند می خواست به تدریج شرایط تبعیض آمیز درباب زنان را حذف کند و مثلا جنبش های زنان برای احقاق حقوقشان را تلاشی برای تطبیق امرالله در نظر نمی گیرید؟این منطق دوگانه چه دلیلی دارد؟چرا بااینکه حکم صریحی(نص) مبنی بر لغو برده داری از جانب شارع وجود ندارد معتقدید که خواست الهی لغو برده داری بوده است و این امر را دال بر بی ثباتی خداوند نمی دانید و چرا با وجود نبود نصی بر لغو برده داری در کتاب و سنت این موضوع را پذیرفته و حتی توجیه دینی میکنید و بخشی از تاریخ و فقه را که حول این مساله پدید آمده نادیده می گیرید اما در برابر تغییر در جنبه ها و احکام دیگر مقاومت کرده و سخن از عقل باختگی در برابر مدرنیته و مخدوش شدن توحید و حذف خدا و...به میان می آورید!؟هنگامی که در برابر واقعیت لغو برده داری سرخم کرده و آن را توجیه می کنید که دین تان خدشه ای بر ندارد چرا تلاش دیگران برای تغییر احکامی که مانند برده داری خواهان لغو و تغییر آن ها هستند با مقاومت شما مواجه می شود و از ظالم و ناعادل بودن خداوند عصر نزول در اندیشه روشنفکران و بی ثباتی و رنگ عوض کردن و مانند آن سخن میرانید؟

بسیاری از واقعیات امروز نتیجه ی آرمان ها و رویاپردازی های دیروز است.برای انسان قرن اول و دوم هجری برافتادن سیستم برده داری یک خیالپردازی بیش نیست اما امروز امری پذیرفته شده است.چه بسا بسیاری از آن چه امروز خیال و رویاپردازی در فضای مجازی می دانید با تلاش فعالان و روشنفکران به واقعیت های فردا تبدیل شوند.صدسال قبل سخنی از حق رای زنان نبود حتی درهمان کشورهای سکولار ، اما امروز زنان نیز صاحب رای به حساب می آیند.تغییرات امروز نتیجه تلاش هزاران انسان است که در طول تاریخ حتی از جانشان نیز گذشته اند.اندیشه ی سنتی بجای یافتن راه هایی برای برون رفت از وضعیت هایی که به خشونت علیه دیگری می انجامد به دنبال یافتن توجیهاتی برای احکامی است که دیگر امکان اجرای آن ها در جوامع امروز وجود ندارد یا لا اقل اجرای آنها مطلوب نیست و از سوی جامعه با مقاومت مواجه می شود.فکر سنتی بجای این که به دنبال ساختن جامعه ای باشد که در آن با حذف علل پدیدآورنده ی دزدی ،بروز این پدیده را به حداقل برساند به دنبال ایجاد جامعه ای است که در آن بتوان دست دزد را قطع نمود.

از نویسنده محترم باید پرسید که آیا برده داری عادلانه است ؟آیا مطلوب است؟چرا خداوند آن را در آخرین پیام و آخرین دینش به کلی ملغی نمی سازد؟آیا در نظر گرفتن شرایط جامعه و جوامع هزارسال قبل و عدم الغای برده داری به معنی ظالم بودن خداوند یا بی ثباتی و متلون بودن اوست؟طنز روزگار این است که برده داری توسط مسلمانان لغو نگردید و بلکه توسط همان سکولاران و غربیان برانداخته شد و از آن جالب تر اینکه امروز عده ای به نام اسلام مدافع برده داریند و درصدد احیای آن برآمده اند ، درست با همان استدلال عدم تغیر رای الهی.از آن جا که در آخرین دین الهی و در آخرین پیام الهی برده داری لغو نگردیده است لذا آنان هم چون شرایط فراهم آمده است به دنبال احیای حکم الهی برده داری اند .